Περί ενότητας.Ποιάς ενότητας ;

Xριστός Ανέστη



19 Μαΐου 2019
Η ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου,100 χρόνια μετά.
Μια ημέρα μνήμης και ταυτόχρονα μεγάλης θλίψης.
Ένα πάγιο αίτημα του ποντιακού λαού μέσα κι έξω από τον οργανωμένο ποντιακό χώρο είναι η ενότητα των τριτοβάθμιων οργάνων.
Υπήρξα κι εγώ θιασώτης αυτής της άποψης.
Έγραψα,ξαναέγραψα,ζήτησα, προσπάθησα να πείσω.
Μέχρι τις 13 Ιουλίου του 2016 οπότε ως μέλος της Πρωτοβουλίας για την ενότητα στον ποντιακό χώρο βρεθήκαμε στη Μητρόπολη Δράμας και ο καθώς λέγεται μοναδικός Δεσπότης ποντιακής καταγωγής (και αυτό είναι παράδοξο.Πως γίνεται οι Πόντιοι να είμαστε το 1/5 του ελληνικού λαού και στην Ιεραρχία να υπάρχει ένα μόνο μέλος ποντιακής καταγωγής ;) μας επεσήμανε ότι "Ενότητα δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρχει ανιδιοτέλεια".



Άρχισα να βλέπω αλλιώς το πρόβλημα.
Κι από τότε σκέφτομαι ότι κάποια πράγματα ό,τι και να γίνει δε σμίγουνε.
Το νερό με το λάδι δεν ανακατεύονται.Η ιδιοτέλεια δεν μπορεί να βαδίσει χέρι χέρι με την ανιδιοτέλεια.
Έτσι το ζητούμενο στον ποντιακό χώρο δεν είναι να γίνουμε ένα αλλά...να γίνουμε ένα εν δικαίω και αληθεία.Αυτή η ενότητα έχει πραγματική αξία.
Τις τελευταίες ημέρες υπήρξε πολλή κατακραυγή και πολλά αναθέματα για το ότι δεν συμφώνησαν οι ομοσπονδίες σε μια κοινή εκδήλωση.
Η δική μου άποψη είναι ότι η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης. Δηλαδή μνημόσυνο. Το μνημόσυνο οφείλει να γίνεται άπαξ.Ας μονοιάσουν λοιπόν οι πρωτοκάθεδροι του ποντιακού χώρου στο Τρισάγιο και μετά ας πάει ο καθένας όπου νομίζει.Ένα τέταρτο υπόθεση είναι.
Ενότητα δεν πρόκειται να υπάρξει όσο υπάρχουν επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται το αίσθημα του ποντιακού λαού για τους δικούς τους σκοπούς.



Όσοι ήθελαν να δούν τα τριτοβάθμια όργανα μαζί εχθές τα είδαν.Η είδηση έπεσε ως βόμβα :
"Ο πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τα ποντιακά σωματεία" παραπλανητική πέρα ως πέρα.
Σε μια τέτοια συνάντηση προφανώς δε θα πήγαιναν πρωτοβάθμια σωματεία αλλά οι ηγεσίες των Ομοσπονδιών.Όπως και έγινε.
Αλλά δε συνάντησαν τον πρωθυπουργό μόνο.
Βρήκαν απέναντί τους, τον γελοίο που παριστάνει τον πρωθυπουργό,τον υπουργό εξωτερικών,την υφυπουργό Μακεδονίας προδομένης και Θράκης παραδομένης, τον υπουργό περιβάλλοντος, το μισό ΣΥΡΙΖΟευρωψηφοδέλτιο,ΣΥΡΙΖΑίους δημοτικούς συμβούλους.
Σας έσυραν ως πρόβατα επί σφαγής σε μια στημένη προπαγάνδα κι εσείς πήγατε.
Ανάθεμα σ΄αυτούς που παρέδωσαν την ιερή εικόνα της Παναγίας Σουμελά και την κεμεντζέ στα χέρια του ιερόσυλου.Δεν άκουσαν ποτέ "«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.»";
Με τα χθεσινά καραγκιοζιλίκια αυτό που πετύχατε είναι να σας σιχαθούμε όλους.Οι Πόντιοι και οι μη Πόντιοι.Με φέρατε στο σημείο να μη θέλω να κατεβώ σήμερα στην πλατεία Αγίας Σοφίας.

Αλλά...θα κάνω το χρέος μου όπως κάνω εννέα χρόνια τώρα.
Θα είμαι εκεί όχι για τους οργανωτές,ούτε για τον ομιλητή, ούτε για τους παρευρισκόμενους
Θα μαζέψω τα κομμάτια μου και θα δώσω το παρών
για τους νεκρούς μου,την ξεκληρισμένη οικογένεια του παππού μου στην Αμισό
και την ξεκληρισμένη οικογένεια της γιαγιάς μου στην Τραπεζούντα.
Το 1.000.000 Έλληνες που έχασαν τη ζωή τους στον Πόντο,στη Μικρά Ασία ,στη Θράκη.
Γι΄αυτόν που άκουσα την πρώτη φορά που βρέθηκα στην πλατεία Αγίας Σοφίας,το 2011,τον πρωτεργάτη του Ποντιακού ζητήματος που δεν μπορεί κανείς να του προσάψει κανένα προσωπικό όφελος από τον αγώνα εκτός αν είναι βαλτός.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 19 Μαΐου 2011 Πλατεία Αγίας Σοφίας

Γι΄αυτό έστησαν την προπαγάνδα.Να κερδίσουν κανένα ψηφαλάκι και να μας ταπεινώσουν να μη θέλουμε να πάμε στην κεντρική εκδήλωση μνήμης.
Ποιός θα τρίβει τα χέρια του σ΄αυτήν την περίπτωση ;
Oι θύτες της Γενοκτονίας απέναντι που σήμερα έχουν μεγάλη γιορτή που μας ξερίζωσαν.
Δε θα τους κάνουμε το χατήρι.
Θα είμαστε εκεί.
Διεκδικώντας την Αναγνώριση της Γενοκτονίας με πράξεις πρώτα από το Ελληνικό κράτος και τη Διεθνοποίησή της.
Γιατί όπως λέει ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ένα είναι το πρόβλημα της περιοχής : το τουρκικό.
Άρα μία είναι η λύση : Να αναγνωρίσει το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων ,να ζητήσει συγγνώμη και να αρχίσει την αποκατάσταση της αδικίας.



Όλοι μαζί στην πλατεία Αγίας Σοφίας
γιατί όλοι μαζί μπορούμε.

19 Μαΐου Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

Το 1994 η ταφόπλακα χάριν της "ελληνοτουρκικής φιλίας" ανοίγει με την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του πόντου με τη σημαντική συμβολή του πρωτεργάτη του Ποντιακού Ζητήματος, Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
25 χρόνια μετά ισχύουν κάποια παράδοξα
και μας ταλανίζουν αναπάντητα και διαχρονικά ερωτήματα :


Γιατί η 19^η Μαΐου είναι ημερομηνία-λάστιχο;
Φέτος είδαμε και πάθαμε να μη γίνουν εκλογές στην ημέρα μνήμης .
Γιατί η πολιτεία υπονομεύει με κάθε τρόπο την τιμή στη 19^η Μαΐου ;
Πολλές φορές φροντίζει να βάλει προαγωγικές ή πανελλαδικές εξετάσεις με αποτέλεσμα οι νέοι,τα παιδιά μας,το μέλλον και η συνέχεια του έθνους μας να απουσιάζουν .

Γιατί το μεγαλύτερο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί για να πετύχουμε Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων στο εξωτερικό είναι οι απανταχούσες από Έλληνες θεσμικούς και εξωθεσμικούς ;
Λογικό επακόλουθο να καταντήσουμε να έχουμε υπουργό Παιδείας αρνητή της Γενοκτονίας.



Γιατί αναδεικνύονται όλο και περισσότεροι αρνητές της Γενοκτονίας οι οποίοι εξοργίζουν τον ελληνικό λαό με την ύβρη και την ασέβειά τους εντούτοις όχι μόνο παραμένουν στο απυρόβλητο αλλά τοποθετούνται σε θέσεις κλειδιά και αμειβόμενοι με χρήματα των ελλήνων φορολογούμενων πολιτών συνεχίζουν απρόσκοπτα την εθνοκτόνο δράση τους  ;
Tρανό παράδειγμα η «κυρία» του Συνωστισμού στην προκυμαία της Σμύρνης η οποία, αφού με αγώνες αντίστασης απεσύρθη το κουρελούργημά της από την σχολική εκπαίδευση, ακολούθως εξελέγη βουλευτής για να το σκάει κάθε 19^η Μαΐου στην τήρηση ενός λεπτού σιγής για τα θύματα της Γενοκτονίας προς νερού της κι έπειτα τοποθετήθηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης για να προετοιμάσει ανενόχλητη εθνομηδενιστές μελλοντικούς δασκάλους αμειβόμενη με ελληνικό δημόσιο χρήμα ,

Γιατί καταντήσαμε να έχουμε Υπουργό Παιδείας,αρνητή της Γενοκτονίας ;
Γιατί ο διάδοχός τους φωτογραφίζεται περιχαρής κρατώντας αγκαλίτσα το Κοράνι και περιφρονεί,υπονομεύει και θέτει εκτός ύλης την Ορθοδοξία ;
Γιατί ξεχνά να στείλει συστηματικά την εγκύκλιο για τη 19^η Μαΐου με αποτέλεσμα η τιμή,η μνήμη και η αναφορά να επαφίεται στον πατριωτισμό και την πρωτοβουλία ολίγων φωτισμένων δασκάλων και καθηγητών ;

Γιατί στις επικείμενες ευρωεκλογές βρίθουν οι αρνητές της Γενοκτονίας,ακόμη και σε δήθεν πατριωτικά κόμματα ;

Γιατί σε κανέναν απ΄όλους αυτούς τους εντεταλμένους ανθέλληνες δεν εφαρμόζεται ο αντιρατσιστικός νόμος ;

Γιατί ο σφαγέας του Ελληνισμού Μουσταφά Κεμάλ στα σχολικά βιβλία εγκωμιάζεται ενώ υβρίζεται ο πατέρας του Έθνους και μοναδικός Κυβερνήτης της Ελλάδος Iωάννης Καποδίστριας ;

Aυτά και άλλα πολλά ερωτήματα μας ταλανίζουν σχετικά με το μεγάλο και ιερό ζήτημα της Γενοκτονίας.
Το σίγουρο είναι ότι η Αναγνώριση της Γενοκτονίας θα είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του Ελληνισμού στη μεταπολίτευση.

Απόσπασμα από την εκπομπή Γενοκτονία :Εκατό χρόνια μετά της 14ης Μαΐου 2019

https://www.mediafire.com/file/45gwe8aqnccd8gt/14-5-2019+stefanidou.mp3?fbclid=IwAR1vHKto3dgTLYTGA1V8ahc_YuhQK1dWax96NtpEZqXrR0uL5BnPDokos80

«ἵνα ὦσιν ἓν»

Χριστός Ανέστη !

Ονομάζομαι Δέσποινα Στεφανίδου
και είμαι ποντιακής καταγωγής από τον πατέρα μου,Σταύρο.
Ο παππούς μου Παναγιώτης Στεφανίδης ήρθε μετά τη Γενοκτονία, με την Ανταλλαγή των πληθυσμών από την Αμισό (Σαμψούντα) και η γιαγιά μου ,Δέσποινα,από την Τραπεζούντα κι εγκαταστάθηκαν στο χωριό Κρωμνικό Ξάνθης.
Έτσι συνδέομαι και με τη Θράκη.
Οι γονείς της πεθεράς μου,Ελένης Χατζηχαραλάμπους, ήρθαν μετά τη Γενοκτονία από τη Σπάρτη της Πισιδίας και είναι συγγενείς του παπα Ιωακείμ Πεσματζόγλου.Όλοι οι Μικρασιάτες γνωρίζουν ποιος είναι ο π.Ιωακείμ Πεσματζόγλου.
Έτσι συνδέομαι και με τη Μικρά Ασία.
Γι΄αυτό κι εξ΄αρχής που ασχολούμαι με το ζήτημα της Γενοκτονίας έβλεπα το ζήτημα συνολικά και όχι μόνο από την σκοπιά των Ποντίων.



Όταν το 2012,ως διοικητικό μέλος του Μορφωτικού ομίλου Ποντίων Μεσημερίου "Αργοναύτες" ζητήθηκε η γνώμη μου για το πως να ονομάσουμε την εκδήλωση μνήμης που ετοιμάζαμε όλοι οι φορείς του χωριού εισηγήθηκα "Γενοκτονία των Ελλήνων " κι έγινε δεκτό.
Το 2014 εισηγήθηκα στη Γενική Συνέλευση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος τη διεκδίκηση του συνόλου των θυμάτων της Γενοκτονίας,μαζί με του Μικρασιατικού Ελληνισμού και των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
https://www.youtube.com/watch?v=0PvQ6Cj0G1E&t=248s

Στο Δήμο Θερμαϊκού ήταν δική μου ιδέα η εκδήλωση "Μνήμη Γενοκτονίας Ελλήνων και Ελληνίδων" που έχει γίνει θεσμός,φέτος τιμήσαμε την 6η Απριλίου "Το Μαύρο Πάσχα των Θρακών" και πραγματοποιείται με την συνεργασία συλλόγων του Δήμου Ποντιακών,Θρακών,Μικρασιατών.
Μνήμη Γενοκτονίας Ελλήνων και Ελληνίδων Δήμου Θερμαϊκού

Στο Δήμο Θέρμης,του οποίου είμαι πολίτης, επίσης έχω διοργανώσει αντίστοιχη εκδήλωση.
Μνήμη Γενοκτονίας ή Γενοκτονία Μνήμης ; 1.10.17 στο Δήμο Θέρμης

Στις παρουσιάσεις του ζητήματος της Γενοκτονίας στα σχολεία όπου έχω προσκληθεί (Δημοτικό Σχολείο Μεσημερίου,Κάτω Σχολαρίου,Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης,Γυμνάσιο Νέας Καλλικράτειας) πάντοτε αναφέρομαι σε όλες τις περιοχές του Ελληνισμού, σε όλες τις αλύτρωτες πατρίδες μας.

Θεωρώ απαραίτητη τη συνεργασία όλων των Ελλήνων στο ζήτημα της Γενοκτονίας για να επιτύχουμε τον κοινό μας στόχο.Την Αναγνώριση και Διεθνοποίηση της Γενοκτονίας.Και το έχω αποδείξει με πράξεις,διαχρονικά κι όχι με λόγια.
Αν κάποιος νομίζει ότι θα προκαλέσει θετικό αποτέλεσμα γράφοντας ένα άρθρο με παράθεση ιστορικών πηγών και με υπότιτλο τα 4Α , (Αμάθεια,Αντιζηλία,Απληστεία,Αλαζονεία) τα οποία μου φαίνεται ότι προσάπτει στον Ποντιακό Ελληνισμό,γνώμη μου είναι ότι θα προκαλέσει ακριβώς το αντίθετο.Ρίχνει λάδι στη φωτιά.
Εγώ προσωπικά δε θα συνεργαζόμουν με κανέναν που με προσβάλλει με το καλημέρα.

Η δική μου πρόταση :
Πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μαζί συντονισμένα, με αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη.
Ωστόσο δεν είμαστε όλοι στην ίδια φάση.
Οι Πόντιοι πέτυχαν τη θεσμοθέτηση με νόμο της 19ης Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Αγωνίζονται συνεχώς 25 χρόνια.
Οι Μικρασιάτες το 1998 πέτυχαν την καθιέρωση της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των  Ελλήνων της Μικράς Ασίας .
Oι Θρακιώτες ; Η απόφαση για την καθιέρωση σε πανελλήνια κλίμακα της 6ης Απριλίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού εγκρίθηκε με σχετικό ψήφισμα στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών .Δεν υπάρχει σχετικός νόμος.
Οι Καππαδόκες τι διεκδικούν και για πότε ;

Επίσης, σε πρόσφατη συζήτηση με τον γνωστό Πόντιο δημοσιογράφο,Νίκο Ασλανίδη, μου επεσήμανε ότι αν αρχίσουμε να διεκδικούμε τη Γενοκτονία όλων των Ελλήνων ελλοχεύει ένας κίνδυνος.Στη Μικρά Ασία είχαμε πολεμικές επιχειρήσεις. Αυτό θέλουν οι Τούρκοι, να πουν ότι πόλεμο είχαμε, ήταν απώλειες πολέμου. Στον Πόντο όμως δεν είχαμε μέτωπο. Είναι ξεκάθαρο ότι οι θηριωδίες έγιναν σε άμαχο πληθυσμό.

Η πρότασή μου είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα κρατώντας ο καθένας την αυτοτέλειά του, αλλά να τιμούμε όλοι μαζί τη 19η Μαΐου,όλοι μαζί τη 14η Σεπτεμβρίου, όλοι μαζί την 6η Απριλίου.
Ας κοιτάξουμε τι δεν κάναμε,τι θα μπορούσαμε να κάνουμε και να αγωνιστούμε ν΄αναπληρώσουμε τις ελλείψεις μας κι ας μη βάζουμε τρικλοποδιές στους μπροστάρηδες.



Τους Έλληνες ενωμένους είναι δύσκολο να τους νικήσουν
ακόμη κι όλοι οι άνθρωποι αν μαζευτούν.
Ηρόδοτος

144
»Η Διχόνοια, που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει,
πάρ’ το, λέγοντας, κι εσύ.

Ύμνος εις την ελευθερία - Διονύσιος Σολωμός

Εί ο Θεός μεθ΄ημών
ουδείς καθ΄ημών.
Ιωάννης Καποδίστριας
«ἵνα ὦσιν ἓν»
κατ.Ιω. ιζ΄11


Υ.Γ. Στους φίλους Μικρασιάτες αφιερωμένη η εκπομπή μου στο Ράδιο Excaliber στις 23-4-19,
"Γενοκτονία :Eκατό χρόνια μετά" με τον τίτλο "Μικρασίας έρως".

http://www.mediafire.com/file/6izclhohr161v1o/23-4-2019+stefanidou.mp3





Δέσποινα Στεφανίδου
Μέλος της Επιτροπής για τη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση της Γενοκτονίας
"Εύξεινος Λόγος".

Το ταφικό έθιμο των Ποντίων (κι όχι μόνο...)

Την πίστη τους στην Ανάσταση του Χριστού, την παράδοση της πίστης στις επόμενες γενιές την πεποίθηση ότι οι κεκοιμημένοι μας είναι κοντά μας,τη διατήρηση της μνήμης του προσφιλούς προσώπου και το μοίρασμα μαζί του της χαράς της Αναστάσεως εκφράζουν οι Πόντιοι με το ταφικό έθιμο,την κοινή τράπεζα ζωντανών και νεκρών.

Την Κυριακή του Θωμά, το Σ/Κ του Αγίου Πνεύματος τα ταφία παίρνουν ζωή.
Οι ζωντανοί νοιώθουμε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε με τους δικούς μας ανθρώπους που έχουν περάσει στην άλλη ζωή, για να τους πούμε ότι δεν τους ξεχνάμε και κρατάμε ζωντανή τη μνήμη τους στην καρδιά μας.
Ο ιερέας κάνει τρισάγιο κι εμείς με τα αναστάσιμα εδέσματα, κόκκινα αυγά, τσουρέκι επαναλαμβάνουμε τον παιάνα της νίκης, Χριστός Ανέστη, Αληθώς Ανέστη.
Η ζωή νικά το θάνατο, η μνήμη τη λήθη.


* "«Τ’ Αε Πνευμάτ’ επέναμε ’ς σα ταφία και έτρωγαμε με τ’  aπoθαμέντς. (Του Αγίου Πνεύματος πηγαίναμε στα νεκροταφεία και τρώγαμε με τους πεθαμένους.) Πρόκειται για ένα έθιμο που ξεπερνάει τα 2500 χρόνια ζωής, που ταξίδεψε με τους πρώτους έποικους στον Πόντο από την μητροπολιτική Ελλάδα, οι οποίοι ανάμεσα στις άλλες συνήθειές τους πήραν μαζί τους και το ταφικό έθιμο και το οποίο διατηρήθηκε και μετά τον εκχριστιανισμό του Πόντου από τον Απόστολο Ανδρέα, εκφράζοντας πλέον την πίστη για την ανάσταση των νεκρών με την Ανάσταση του Κυρίου.


«Που σου, θάνατε το κέντρον; Που σου, Άδη το νείκος;
Ανέστη Χριστός, και συ καταβέβλησαι.
Ανέστη Χριστός, και πεπτώκασι δαίμονες.
Ανέστη Χριστός, και χαίρουσιν άγγελλοι.
Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται.
Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς εν τω μνήματι.
Χριστός γάρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο» ...

  Έτσι γίνεται και σήμερα. Μετά την λειτουργία όλοι παίρνουν διάφορα  φαγητά και πηγαίνουν « ’ς σα ταφία». Ο παπάς του χωριού κάνει τρισάγιο και μετά στρώνεται το τραπέζι έξω από τα νεκροταφεία. Και τι δεν έχει αυτό το τραπέζι!  Φελία, πισία, πιροσκία, λαβάσα, ριζόγαλο, χασίλ, κεράσια, ταν, ρακί για τους άντρες και ότι άλλο παραδοσιακό και νέο φαγητό μπορεί να φανταστεί κανείς. Τρώνε, πίνουν, μιλούν για τον νεκρό τους, χαίρονται μαζί με τις αναστημένες ψυχές. Όλοι συμμετέχουν στο κοινό τραπέζι ζωντανών και νεκρών. Και εκεί νιώθεις ότι ο θάνατος είναι συνέχεια της ζωής, προετοιμάζεσαι στην ιδέα του, συμφιλιώνεσαι. Κανείς δεν νιώθει θλίψη, κανείς δεν λυπάται, δεν κλαίει, είναι μέρα χαράς, είναι μια γιορτή. Χαρά που απορρέει από την πίστη στην ανάσταση των νεκρών, από την χριστιανική πίστη για την Ανάσταση.

Υπήρχε μάλιστα η πεποίθηση ότι αφού οι ψυχές μετά το τραπέζι αυτό, κατά τις 12.00 το μεσημέρι επέστρεφαν στον τόπο τους, μπορούσε κανείς να τις δει μέσα στα πηγάδια. Έπαιρναν έτσι ένα καθρεφτάκι και προσπαθούσαν να δουν στο νερό του πηγαδιού τις ψυχές των δικών τους ανθρώπων, κάτι βέβαια που σχετίζεται με την αρχαιοελληνική δοξασία σύμφωνα με την οποία η κάθοδος των ψυχών στον Άδη γινόταν μέσα από το νερό.

Το ταφικό έθιμο συνεχίζουν να τελούν σήμερα οι πόντιοι στα  Σούρμενα Ελληνικού – Αττικής και οι Ακρίτες Νέας Κρώμνης Δράμας την  Κυριακή του Θωμά, στο Χορτοκόπι Ελευθερούπολης Καβάλας τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, στο Δρακόντιο της Κοινότητας Κολχικού Λαγκαδά της Ζωοδόχου Πηγής, οι νεοπρόσφυγες Πόντιοι από τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, πιθανότατα  και πόντιοι σε άλλα μέρη της  Ελλάδας.

Είναι εκπληκτικό, πως το ταφικό έθιμο διατηρήθηκε τόσους αιώνες, πως άντεξε στη φθορά του χρόνου!

Μελετητές του αρχαίου ελληνικού κόσμου λένε:

«…Οι βασικές πράξεις και οι θεσμοί της ζωής, γέννηση, γάμος, οικογένεια, γένος, κράτος, έπαιρναν μια μυσταγωγική αξιοπρέπεια από τη θρησκεία. Με τη λατρεία ή την τιμή προς τους νεκρούς, οι γενεές συνδέονταν μεταξύ τους με μια συνέχεια υποχρεώσεων, έτσι ώστε η οικογένεια να μην είναι απλά ένα ζευγάρι με τα παιδιά τους, αλλά μια ιερή ένωση και αλληλουχία αίματος και πυρός που εκτείνονταν μακριά στο παρελθόν και στο μέλλον και κρατούσε τους νεκρούς, τους ζωντανούς και τους αγέννητους σε μια ενότητα ισχυρότερη οποιουδήποτε κράτους».

Πιθανόν εδώ να βρίσκεται η απάντηση της μακραίωνης πορείας του εθίμου, στην αγάπη προς τους νεκρούς, στο ιερό δέσιμο που είχαν μ’ εκείνους. Ίσως να οφείλεται και στο χαρακτήρα των Ποντίων, που δεν αλλοτριώνεται εύκολα, στην επιμονή και στο πείσμα τους, στην ψυχική αντοχή τους, στην πίστη τους για τη συνέχεια της ζωής. Βιώσαν την τραγική γενοκτονία, τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές τους εστίες, την προσφυγιά, ένιωσαν την φρίκη του θανάτου κι όμως άντεξαν. Δεν άφησαν τον πόνο και την ανάγκη επιβίωσης να τους κάνουν να ξεχάσουν τους νεκρούς τους. Με τρόπο απλό, με σεβασμό και αγάπη, κάθε νέα  γυναίκα έκανε  εκείνο που είχε κάνει η μητέρα της, η γιαγιά της, η προγιαγιά της. Και έτσι αβίαστα, με μια αθόρυβη δύναμη, το έθιμο πέρασε από γενιά σε γενιά ενώνοντας τους ζωντανούς, τους νεκρούς και τους αγέννητους με μια σύνδεση αιώνια.*
ΤΑΦΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΑΛΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Το βράδυ της Ανάστασης οι Κοζανίτες γιορτάζουν με τους κεκοιμημένους τους την νίκη της ζωής επί του θανάτου! Ένα έθιμο με βαθύ πνευματικό νόημα.

** Δημοσίευμα (romfea.gr)
Στη Θεσπρωτία, στο χωριό Γηρομέρι Φιλιατών, ένα πανάρχαιο ταφικό έθιμο αναβίωσαν, για μια ακόμη χρονιά, τη Δευτέρα του Πάσχα, 29 Απριλίου 2019, οι κάτοικοι.
Μετά τη θεία λειτουργία στον κοιμητηριακό ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα και τα τρισάγια από τον ιερέα, οι κάτοικοι του χωριού έκαναν και ένα άλλου είδους "τρισάγιο", καθώς με κλαρίνο τραγούδησαν πάνω από τους τάφους των νεκρών, συγγενών τους και προσφιλών τους προσώπων, τραγούδια, που τους ήταν αγαπημένα και τους εύφραναν, κατά τη διάρκεια του επίγειου βίου τους.
Έτσι δημιούργησαν μια ιδιότυπη... επικοινωνία μαζί τους, μέσα από την οποία ανασαλεύτηκε η αναστάσιμη ελπίδα, ότι η ζωή νικάει το θάνατο.
Αλλά και η πεποίθηση ότι όταν οι δικοί μας άνθρωποι εγκαταλείπουν τα γήινα και εισέρχονται στην ειρήνη και τη σταθερότητα της αιώνιας ζωής, αυτοί, που έχουν μείνει πίσω, έχουν χρέος να μην κόψουν την αλυσίδα φωτός, που τους ένωνε, όσο ζούσαν.
Το μοναδικό αυτό ταφικό έθιμο στην Ελλάδα, που συνεχίζεται από γενεά σε γενεά, έχει τις ρίζες του στις αρχές του 18ου αιώνα, κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. 



* Από το κείμενο της Χρύσας Μαυρίδου :Το Ταφικό έθιμο αναβιώνει στο Θρυλόριο Κομοτηνής
http://epontos.blogspot.com/2014/06/Pontos-Tafiko-Ethimo.html

** https://www.romfea.gr/diafora/28757-anabiose-tafiko-ethimo-sti-thesprotia

Ακούστε την εκπομπή : Γενοκτονία : Eκατό χρόνια μετά
με θέμα : Τη λατρεία του Αγίου Γεωργίου και το ταφικό έθιμο.

http://www.mediafire.com/file/r7mcdjd5k0m48x1/30-4-2019+Stefanidou.mp3?fbclid=IwAR31q6l72rjKgS678n_8gA9AWiIEaAp35u3dr4Z27WnkOoAd7ZOwZlNftdQ