Για την παγκόσμια διαστρέβλωση της ιστορίας της Μακεδονίας μας
και με την ελπίδα της Νίκης !

Στο παγκόσμιο στερέωμα
κυριαρχεί το σκοτάδι,
στη γωνία τ΄Ευαγγέλιο
κι ο Χριστός πουθενά.

Και το ψέμα και τ΄άδικο
βασιλεύουν και πάλι
και ψευδαίσθηση έγινε
στην καρδιά η χαρά..

Η ιστορία σπιλώνεται
η αλήθεια τρικλίζει
και σμπαράλια ξαπλώνεται
στην πολύπαθη γη..

Τι κι αν είν΄αυταπόδεικτο
και το χώμα φωνάζει
πως η Μακεδονία ήταν
κι είν΄Ελληνική.

Μα,υπάρχουν ψυχές
που πονάνε ακόμα
και λίγες δεν είναι,
είναι πολλές.

Της καρδιάς τους το αίμα
δε θα πάει χαμένο
η Πατρίδα θα ζήσει
μεγάλες στιγμές.

Κρατηθείτε αδέλφια
απ΄το κομποσχοίνι,
διαβάστε Παράκληση
στην Παναγιά!

Στης μετάνοιας μπείτε
βαθιά το καμίνι,
καμίνι που όμως
θα φέρει δροσιά !

Μαζί με τους Μάρτυρες
και τους Προφήτες
τους αγνούς στρατιώτες
του Ιησού μας Χριστού.

Ας βαδίσουμε πλάι του
για να δούμε τη νίκη
κι ας γευτούμε το φως τους,
το φως του Σταυρού !

Πάρτε θάρρος αδέλφια
θα σβηστεί το σκοτάδι,
χίλιοι ήλιοι θα λάμψουν
θα ξανάρθει η αυγή !

Θα γελάσουν τα χείλη
ο Χριστός σαν μιλήσει
και θα δούμε την μέγιστη
ανατροπή !



Πρεσβυτέρα
Δέσποινα Βασιλειάδου

Στην πατρίδα (σ΄αυτήν που έχουμε όλοι μαζί) πριν λίγα χρόνια ήταν αλλιώς...

Μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη.
Από τις πιο ζωηρές αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας είναι η χαρά.
Τι χαρά είχαμε αρχές Σεπτέμβρη, όταν πλησίαζαν οι ημέρες της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
Μπαίναμε μέσα σ΄έναν κόσμο μαγικό, με περίεργα πρωτότυπα εκθέματα που κέντριζαν την περιέργεια και τη φαντασία μας.Με εντυπωσιακές πολιτιστικές εκδηλώσεις .Ευκαιρία να μπούμε στο Παλαί ντε Σπορ Με λιχουδιές που μόνο εκεί και τότε βρίσκαμε.  .Η Δ.Ε.Θ. ήταν ένας από τους λόγους που μας έκαναν να νοιώθουμε υπερήφανοι ως πολίτες της Θεσσαλονίκης, όπως ο μοναδικός ναός του πολιούχου μας Αγίου Δημητρίου, ο Λευκός Πύργος και τόσοι άλλοι θησαυροί της πρωτεύουσας της Μακεδονίας μας.



Τα χρόνια πέρασαν ,τα δεδομένα της ζωής μας άλλαξαν.
Πολύτεκνη μητέρα πια, ζώντας ανατολικά της Θεσσαλονίκης, πέρασαν πολλά χρόνια που δεν προλάβαινα ή δεν μ΄ενδιέφερε να επισκεφθώ την Έκθεση.
Και μια χρονιά,αρχές Σεπτέμβρη,την ημέρα εγκαινίων της Δ.Ε.Θ. δεχθήκαμε την πρόσκληση από τον Σύλλογό μας,των Πολυτέκνων Ν.Θεσ/νίκης "Οι Άγιοι Πάντες", να παραλάβουμε μια σχολική τσάντα για το πρωτάκι μας που θα πήγαινε στο Δημοτικό.
Κατεβαίνω από το λεωφορείο, με το πρωτάκι μου στο ένα χέρι και το μικρότερο παιδάκι μου στο άλλο και κατευθύνομαι μέσω της οδού Ίωνος Δραγούμη στο λιμάνι, στα γραφεία του Συλλόγου.
Μα τι γίνεται ; Σε κάθε γωνιά, σε κάθε διασταύρωση, άνδρες των δυνάμεων καταστολής, με πλήρη περιβολή, με τα όπλα τους σε εμφανή σημεία.Τρομάξαμε. Τα μικρά ζάρωσαν πάνω μου, μόλις μετά βίας συγκρατιόνταν να μην ξεσπάσουν σε κλάματα.Φάνηκαν αιώνες τα λίγα μέτρα που έπρεπε να διασχίσουμε μέχρι να φθάσουμε στα γραφεία του Συλλόγου.
Χαμένη αθωότητα, νοσταλγία της αμεριμνησίας.
Όλη αυτή η ένοπλη κατάσταση γύρω μας για να προστατεύσει εμάς από τι και από ποιούς ;
Ή τους άλλους από εμάς ;

Σάββατο  8 Σεπτεμβρίου 2018
Χιλιάδες πολίτες που μετέβησαν στη Θεσσαλονίκη να διαδηλώσουν ειρηνικά εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών, δέχθηκαν τη βίαιη καταστολή, σωματική και τη λεκτική βία.
Πάνοπλοι εναντίον άοπλων, εξοπλισμένοι με μάσκες και μέσα προφύλαξης εναντίον απροετοίμαστων αδύναμων, γέρων, γυναικόπαιδων, αποκλεισμένων από παντού.
Κι όμως οι πολλοί, οι μικροί, οι αδύναμοι άντεξαν.

Μικρός λαός που πολεμά
δίχως σπαθί και βόλια
για όλου του κόσμου το ψωμί,
το φως και το τραγούδι. (Γ.Ρίτσος)

Φωτογραφία από Livemedia.gr

Πάντως η χαρά του Σεπτέμβρη χάθηκε.
Τη γιορτή και το πανηγύρι της πόλης το έκλεψαν
και το έκαναν φόντο σε κούφια λόγια και κυβερνητικές εξαγγελίες χωρίς αντίκρυσμα.

Κι όμως, λίγα χρόνια πριν
σ΄αυτήν την  πατρίδα που την έχουμε όλοι μαζί
ήταν αλλιώς...

Μια φορά κι έναν καιρό...στη Δ.Ε.Θ. , 1980

7 Σεπτεμβρίου, Μνήμη Καπετάν Βαγγέλη Φωτιάδη και Αρίσταρχου Τσαμασλίδη

Σαν σήμερα, 7-9-1967
άφησε την τελευταία του πνοή ο σωτήρας των Ελλήνων του Ατά παζάρ,Καπετάν Βαγγέλης Φωτιάδης.

Ο καπετάν Βαγγέλης γεννήθηκε το 1895 στο Σατουρβάν του Ατά παζάρ.
Βγήκε στο βουνό για λόγους τιμής και συγκρότησε αντάρτικο με 500 ενόπλους.
Πολέμησε αδίστακτα Τσέτες,Τσανταρμάδες,και στρατιώτες ως τον ξερριζωμό.

Στις 30 Ιουνίου του 1920 είπαν ότι η Ελλάς έφτασε στην Προύσα.

Μάζεψαν όλους τους ικανούς Χριστιανούς από 18-55 ετών για να ετοιμάσουν χαρακώματα στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας.
Από τα χωριά Κεστανέπουνάρ, Κίρεζλι, Γάσπαση,Τσοπάνγιατάχ συγκεντρώθηκαν 145 παλληκάρια.Τα 22 από το Τσοπάνγιατάχ τα πήγαν στην Ακτή κοντά στη Μαύρη θάλασσα και τα δολοφόνησαν με μαχαίρι.
120 κατέβασαν με νταούλια και ζουρνάδες στο τουρκοχώρι Κοτσάαλή.
Έβαλαν τους Έλληνες να χορέψουν τον τελευταίο χορό,τον χορό του θανάτου και κατόπιν τους οδήγησαν στον τόπο της εκτελέσεως,κοντά στη Μαύρη θάλασσα στις εκβολές του ποταμού Γουίν.
Οι μελλοθάνατοι χαιρέτησαν ηρωικά.
"Εμάς ας σκοτώσετε. Ζήτω η Ελλάδα !"

Μετά τη δολοφονία, οι Τσέτες μπήκαν στα χωριά,οι Έλληνες φύγαν στα βουνά, έκλεψαν, λεηλάτησαν ότι πολύτιμο υπήρχε και τα έκαψαν.
Ο καπετάν Βαγγέλης συγκέντρωσε όλους τους κρυμμένους Έλληνες ,τους προστάτευσε με σώμα επίλεκτων ,πέρασαν τον ποταμό Σαγγάριο, τους οδήγησε σώους την Νικομήδεια και τους παρέδωσε στην Ελληνικό Στρατό.Μετά από πολλές περιπέτειες έφτασαν στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα ο καπετάνιος δεν παντρεύτηκε, δεν άφησε απογόνους.
Συγχωριανοί του ζουν στη Μάνδρα Ξάνθης.
Σε μία συμπλοκή για πολιτικούς λόγους έχασε το ένα του χέρι.
Η Ελληνική μητριά πολιτεία δεν αναγνώρισε καμμία τιμή ούτε αποκατάσταση στον Καπετάν Βαγγέλη όπως και σε κανέναν άλλο οπλαρχηγό του Αντάρτικου στον Πόντο.
Που έγραψαν ένα έπος αντίστοιχο του 1821.
Έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του με τη συνδρομή ευγνωμόνων διασωθέντων κυρίως στην Νέα Νικομήδεια Ημαθίας και το Μεσημέρι Θεσσαλονίκης.
Συγχωρέθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1967.

Παραμένει αδικημένος και μετά θάνατον.

Σαν σήμερα, 7-9-2017
συγχωρέθηκε ο Αρίσταρχος Τσαμασλίδης, ιατρός που διέσωσε την ιστορία του Καπετάν Βαγγέλη και των χωριών του Ατά παζάρ.

Ο Αρίσταρχος Τσαμασλίδης έφυγε 81 ετών στις 7-9-2017.
Ήταν το πρώτο από τα 5 παιδιά του Γεωργίου Τσαμασλίδη, που πολέμησε στο Ελληνοαλβανικό μέτωπο και γύρισε με κομμένο το δεξί πόδι. Όντας ιδιαίτερα ευφυής ο Αρίσταρχος, στο Δημοτικό περνούσε τις τάξεις  γρηγορότερα από τους συνομηλίκους του.Τελείωσε σε μικρή ηλικία το Γυμνάσιο.
Ήθελε να σπουδάσει γιατρός αλλά τα οικονομικά της οικογένειας δεν το επέτρεπαν. Εκείνη την εποχή ένα βιβλίο Ιατρικής  στοίχιζε 5000 δρχ που ήταν ο μισός προϋπολογισμός μιας χρονιάς.
Συγγενής  του τον συμβούλεψε να δώσει εξετάσεις στη Στρατιωτική Ιατρική.Ήρθε 2ος σε βαθμολογία. Ο πρώτος ήταν  γιος Στρατηγού και τον έβαλαν πρώτο τιμής ένεκεν. Ρουσφέτι στο ρουσφέτι όμως,ο ένας γιος βουλευτή, ο άλλος στρατιωτικού και πάει λέγοντας ,τον Αρίσταρχο τον άφησαν απ΄έξω.
Ξαναδίνει την επόμενη χρονιά και κατατάσσεται 4ος.Τότε ένας συγγενής  τους, στρατιωτικός γιατρός πάει στον πατέρα του και τον συμβουλεύει."Γιώργο, άμα δεν πας στην Αθήνα στον υπουργό, το παιδί θα μείνει πάλι απ΄έξω".Είχαν ένα μακρινό συγγενή, βουλευτή,ονόματι Τσακιρίδη στην Κοζάνη. Πάει ο κυρ Γιώργης στο βουλευτή, του εκθέτει την υπόθεση, εκείνος υποσχέθηκε ότι θα μεριμνήσει αλλά ο πατέρας  πίστεψε ότι θα τον γελάσει.
Στην Αθήνα εκείνο τον καιρό μπορούσε να πάει κανείς από την Κοζάνη, Από τη Θεσσαλονίκη δεν είχε δρόμο απ΄ευθείας.Κοζάνη, Σαραντάπορο,Μπράλλο, Αθήνα.Είχε ο κυρ Γιώργης ένα ταγάρι με ψωμί και τυρί και κίνησε για την Αθήνα.Πάει στο υπουργείο (ποιό ;).Mπαίνει μέσα και τους λέει, είμαι ο Γεώργιος Τσαμασλίδης, άφησα τα πόδια μου στα βουνά της Αλβανίας, θέλω να δω τον υπουργό.Δεν του δώσαν σημασία.Σηκώνει  το μπαστούνι κι απειλεί : "Έχω 4 χειροβομβίδες στο ταγάρι, αν δεν με δεχτεί, θα σας πάρω όλους μαζί μου".
Τον στέλνουν στον Γενικό Γραμματέα.Τον ρωτάει ο κυρ Γιώργης : "Εσύ ποιός είσαι ; ""Ο Γενικός Γραμματέας  τάδε""Σας είπα θέλω να δω τον υπουργό, θα τινάξω το κτίριο στον αέρα".
Τον δέχτηκε ο υπουργός, του εξέθεσε την υπόθεση, έκανε ένα τηλεφώνημα ο υπουργός , μπήκε ο Αρίσταρχος στη σχολή .
Την εποχή εκείνη τα βιβλία της σχολής ήταν ακριβά.Ο ίδιος κατέγραψε τις σημειώσεις του στο μάθημα της Παθολογικής Ανατομικής **κι αυτές τις σημειώσεις, ο ένας με τον άλλον τις χρησιμοποιούσαν οι φοιτητές για το μάθημα. Λέγεται ότι ακόμη αυτό το σύγγραμμα διδάσκονται στο πέμπτο έτος.
Τελειώνει ,τον στέλνουν στην Αλεξανδρούπολη.Εκεί από ανθυπίατρος έγινε υπίατρος.Μ΄ένα ποδήλατο πήγαινε 40 χλμ και φρόντιζε τους ασθενείς του.
Στα 27 του παθαίνει μια ασθένεια του νευρικού συστήματος.Πάει ο αδελφός του Στάθης, τον παίρνει με το τραίνο, ο Αρίσταρχος με φρικτούς πόνους, τον φέρνει στο 424 στρατιωτικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. . Έφεραν δυο κορυφαίους Άγγλους γιατρούς,τον εξετάζουν, δεν μπόρεσαν  να καταλήξουν σε διάγνωση. Από ΄κει τον μεταφέρουν στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο στην Αθήνα. Μετά από εξετάσεις καταλήγουν στη διάγνωση κι ότι είναι ανίατη και δεν μπορούν να του προσφέρουν τίποτα ιατρικά.
Του ζήτησαν να επιλέξει : να του αφήσουν το πτυχίο ιατρικής ή να του βγάλουν σύνταξη.
Εκείνος είπε: "27 χρονών παιδί είμαι, αφήστε μου το πτυχίο και θα γίνω μόνος μου καλά."
Κάποια στιγμή έρχεται στην Ελλάδα ένας φημισμένος Άγγλος ομοιοπαθητικός γιατρός .Στέλνει μια συνάδελφό του , που εμπιστευόταν, γιατρό που είχε σπουδάσει στη Ρωσσία, την Ηρώ ,που του έκανε και φυσιοθεραπείες,να ακούσει και να του μεταφέρει τι είπε ο Άγγλος και να ζητήσει τι συγγράματα να μελετήσει.
Μελέτησε τα συγγράματα της Ομοιοπαθητικής***, πίστεψε ότι βρήκε μέσα απ΄αυτό την αιτία της πάθησής του κι έγινε από τους πρωτοπόρους στην Ομοιοπαθητική στην Ελλάδα. Όσοι βγήκαν μετά ,από τα χέρια του πέρασαν.Πίστευε ο ίδιος και οι συγγενείς του ότι η παράταση της  ζωής του προήλθε από αυτά τα φάρμακα.
Όσο για την αιτία, έλεγε, τον παππού του στον Πόντο τον τσίμπησε ένα δηλητηριώδες φίδι.Όποιον τσιμπούσε πέθαινε, αλλά αυτός ήταν ο πρώτος παλαιστής, γερό κόκκαλο. Μετά από 8 ημέρες που χαροπάλευε, συνήλθε.Κληρονόμησε την ασθένεια η πρώτη του κόρη κι από εκείνην ο πρώτος της γιος, δηλαδή ο Αρίσταρχος.
Σ ΄όλη του τη ζωή μάζευε στοιχεία ιστορικά για τον τόπο καταγωγής του και γενικότερα για την Ιστορία της Γενοκτονίας. Είχε δεχθεί απειλές για τη ζωή του. Ήθελε να εκδοθούν μετά το θάνατό του.
"Εμείς ξαναρριζώσαμε, χτίσαμε το σπιτικό μας, δημιουργήσαμε.Οι νεκροί μας έμειναν εκεί, όπου χύθηκε το αίμα τους, για να θυμίζουν ότι και ΄κείνα τα μέρη ήταν Ελληνικά και οι "φίλοι που δεν έχουν ντροπή"
τα έδωσαν βορά στις ορδές του Αττίλα.
Αυτήνοι όταν έχουν το ζόρι,θα ζητήσουν και θα ξαναζητήσουν τη βοήθειά μας,ενώ οι ύαινες θα γελογαυγίζουν πάνω από τα απομεινάρια κάποιου λεσιού, ότι όλοι τρώνε από μας, όμως μένει κάποια μαγιά και ξαναγεννιώμαστε και αυγατίζουμε..."

Αρίσταρχος Τσαμασλίδης,ιατρός

Αιωνία η μνήμη.



(Η σημερινή μορφή του μνήματος του Καπετάν Βαγγέλη Φωτιάδη στη Νέα Νικομήδεια Ημαθίας)

Προς κάθε μια ψυχή που η καρδιά της χτυπά για την Μακεδονία. 

Στην Θεσσαλονίκη μας 
την πόλη τη σπουδαία, 
και πάλι θ' ανταμώσουυμε 
να γίνουμε παρέα. 

Θα'ν 'του Σεπτέμβρη στις οκτώ
σας δίνουμε σημάδι.
Σύναξη στο Βελλίδειο
στις επτά το βράδυ. 

Ένας υπέροχος δεσμός, 
μια ιερή πορεία, 
για να βροντοφωνάξουμε 
για την Μακεδονία. 

Με μια φωνή να ακουστεί 
σ' όλης της γης τα μήκη, 
πως η Μακεδονία μας 
στους Έλληνες ανήκει!

Εν έθνος, μια ταυτότητα, 
μια γλώσσα, μια ιστορία. 
Οι Μακεδόνες είν' Έλληνες, 
όλα τ' αποδεικνύουνε 
πάπυροι και βιβλία. 

Κι αν σιωπήσουμε εμείς 
οι πέτρες θα φωνάξουν. 
Τα χώματα τα ιερά 
με πόνο θα στενάξουν!

Γιατί είν' ντροπή και όνειδος 
για όλη την Οικουμένη!
Η αλήθεια όταν σπιλώνεται 
ο σπίλος παραμένει!

Πώς να αντέξει η καρδιά 
τούτη την προδοσία;
Τ' ανόητα χαμόγελα 
από την Ηγεσία;

Κι οι Πρέσπες πώς δεν άνοιξαν 
για να καταποντίσουν 
και τα στυλό και τα χαρτιά 
στον πάτο να βυθίσουν;
Μα οι Πρέσπες κι αν σιώπησαν 
ο Κύριος θα μιλήσει. 
Ποιός Άγιος, ποιός Ήρωας 
δε θα μας βοηθήσει;

Άμα τα χέρια μας ψηλά 
υψώσουμε και πάλι 
κι άμα στο μέρος της καρδιάς 
σκύψουμε το κεφάλι;

Τα θλιβερά προσύμφωνα 
θα μείνουνε στο Προ.
Θα δούμε την ματαίωση 
και θα'ναι οριστικό. 

Πιστέψτε το Συνέλληνες 
θα στήσουμε γιορτάσι. 
Τούτο το νομοσχέδιο 
ποτέ δεν θα περάσει!

Δέσποινα Βασιλειάδου 
Πρεσβυτέρα